Erkek Çocuk Sünnetinin Ahlaki Yönü

Özet

İnsan Hakları. Uluslararası insan hakları kanunları tıbbi etiği derinden etkilemiştir.
^{3 6 9 13 14 19 21 22 38 39 48 49 54 59 64} Bu sayfa, bu yüzden, tıbbi etik dökümanlarının üzerine insan hakları etiğini de endekslemektedir. Dünya Tıp Birliği'nin " Tıbbiyeci Yemini " doktorların tıbbi bilgilerini "insanlık kanunları" ile uyumlu bir şekilde uygulamalarını
gerektirir. ³ Avustralya,²¹ Kanada,²² Norveç,³⁸ ve ABD^40
' nin hepsinin tıp etikleri, doktorların, hastalarının insan haklarını gözetmelerini gerektirir. Birleşik Krallık hastaların insan haklarına saygıyı İnsan Hakları
Kanunu (1998) ile yasal bir yükümlülük haline getirir.^{48 65} Çocukların
da genel insan hakları enstrümanları altında hakları vardır. ^{52 54} Çocukluklarından dolayı birtakım özel korumaları da ayrıca vardır.^{53 56} Önceki Yugoslavya'nın Birleşmiş Milletler Komisyonu, sünneti cinsel saldırı ve insan hakları ihlali olarak tanımlar..⁶⁰ Çocuk
Hakları Bildirgesi'nin 24.3 'üncü maddesi ⁵⁶ , " çocukların sağlığına zararlı gelenekselleşmiş prosedürler" tanımı ile sünneti kasteder. Bu nedenle çocukların sünneti çeşitli insan hakları kanunlarını ,^{58 63 66} devamlı
olarak ihlal eder, ve etik olmayan tıbbi prosedür başlığı altında incelenmesi gerekir.

Zalim ve düşürücü davranış.
Zalim ve düşürücü (insan sağlığını, haysiyetini olumsuz yönde etkileyen, kalıcı sonuçları
olan) davranışlar bir insan hakları ihlalidir.^{48 52 54 53} Sünnet zalim ve düşürücü bir davranıştır çünkü erkek cinsel organının görünüm ve işlevini, büyük miktarlarda
sağlıklı, koruyucu , erojen doku çıkararak tahrip eder. Doktorlar zalim ve düşürücü davranışlarda yer almamalıdır.^{9 21}
Doktorlar zalim, düşürücü davranışları profesyonel örgütlere ya da üstlerine, eğer mümkünse insan hakları örgütlerine bildirmelidir. ²⁵

Bilgilendirildikten Sonra Rıza Gösterme.
Doktorlar hastalarının otonomisine saygı göstermelidirler.³⁵ Herhangi bir
cerrahi prosedür öncesi rıza alınması gerekir, yoksa müdahele
başka şekilde tanımlanır.²³ Geçerli rıza gösterme ancak tam olarak bilgilendirilmiş biri tarafından yapılır. ^{24 35 48} Kişinin kararı verecek kapasitede olması gerekir.^{26 35} Rıza gönüllü
ve baskıdan uzak olmalıdır.^{27 35} Tıbbi etik doktorların hastalarına veyahut temsilcilerine bütün maddi bilgileri vermiş olmaları gerekir.^{18 24 28} Alternatif tedavi yöntemleri hakında da bilgi verilmiş olması gerekir ki bunun içine tedaviyi reddetme seçeneği de girer.^{18
28 35 40} Sünnet -olmama gerçekleştirilebilir ve makul bir alternatiftir, bu yüzden fizisyenin sünnet-olmama hakkında da tam bilgiyi vermiş olması gerekir.⁴⁰ Hasta kanuni olarak yetersiz halde olduğunda, onun yerinde araştırma ve müdahele iznini verecek bir temsilcinin bulunması gerekir.^{18 26 35}

Çocuklar için Rıza. Çocuklar ana-babalarından farklıdırlar ve bir takım ayrıcalıklı
hakları vardır.²⁷ Ana-baba hakkı, çocuk hakkının üzerine çıkamaz..⁵⁰ Çocuklar genelde
kanunen yetersiz kişilerdir, bu yüzden genellikle kendileri hakkındaki teşhis ve tedavi kararlarını ana-babaları verir.^{26 35 48} Bir ana-baba çocuğunu doktora götürdüğünde, hasta olan ana-baba değil çocuktur..^{18 30} Doktorun sorumluluğu hasta olan çocuğa karşıdır başka hiç
kimseye değil.^{3 18 48} , ve bu en üst düzeyde bir sorumluluktur.^{39 48} Ana-baba çocuk
hakkındaki bir tedaviye karar verdiklerinde, kararın çocuğun en iyi çıkarlarına uygun olması gerekir..^{18 30 34 35 36 48 49} Çocuklar kararda yer almalıdırlar.^{14 17 18 22 29 48} Gerekli olmayan müdaheleler, çocuk karar verecek yaşa gelinceye kadar ertelenmelidir. ^18
48 Bundan da öte, ana-babanın tedavi için yetki vermesi, kendisi için tedavi
yetkisi verdiği zamankinden daha sınırlıdır.^{18 48} Ana-babalar yalnızca hastalıkların teşhis ve tedavisi hakkında yetki verebilirler. ^{18 35}

Çocuk sünneti hakkında yetki
Şu andaki uygulama tıp görevlisinin ana babadan birinin yetkisini alması şeklindedir.^{48 49}

Tıp dünyası uzun süre bu protokolü, çocukların
tedavi-amaçlı olmayan sünnetleri için yetki almaya dayanak yapmışlardır.
Ne var ki, kanunda bunu destekleyecek bir madde yoktur. Bir erkek çocuk sünneti
(yeni-doğan olsun ya da olmasın) ne teşhis ne de tedavi amaçlı
bir müdaheledir.^{18 35} Dolayısıyla, tedavi amaçlı olmayan müdahele bir kanun ihlalidir. Hiç bir ana-baba kanun ihlali için yetki veremez. Bu ilişkilendirmeyle sözde
"ana-babanın rıza göstermesi" tedavi-amaçlı olmayan , teşhis amaçlı olmayan sünnet operasyonuna dayanak olamaz.

Bundan da ötesi, tedavi amaçlı olmayan sünnetin nasıl bir çocuğun
çıkarlarına uygun olabileceği açık değildir. İngiltere'de
bir mahkeme de bu yönde karar vermiştir.⁴⁸

İngiltere Tıp Konseyi'nin kuralları, tedavi amaçlı
olmayan ya da yararlılığı kesin olmayan cerrahi müdahelelerin
ancak bir mahkeme kararı ile yapılabileceğini bildirir..³⁵

Uygun Olmayan Prosedürler. Çocukların uygun
olmayan prosedürlerden korunmaya hakları vardır. ¹⁴ Ana-baba
arzuları belirleyici faktör değildir.^{34 48 49} Doktorların
uygun olmayan müdaheleleri hastaları üzerinde gerçekleştirmek yönünde
yükümlülükleri yoktur..^{33 43 48 49} Doktorlar
gereksiz, tedavi amaçlı olmayan sünnetleri reddetmelidirler.⁴³

Hastanın ihtiyaçlarını diğer tüm düşüncelerin
üzerinde görme.
Tıbbi etiğin pek çok maddesi görev alan fizisyenin hastanın
ihtiyaçlarını ilk sıraya koymasını gerektirir.
Hastanın sağlığı doktorun ilk düşüncesi olmalıdır³ Doktor hastaya
"tam bir sadakat" konusunda yemin eder."⁴ Pediatrik sağlık
görevlileri çocuk hastalarına karşı yeterli tıbbi özeni,
ana-babalarının arzuları doğrultusunda değil, onların
sağlıkları doğrultusunda göstermek zorundadır.¹⁸
Doktorun hastasına karşı sorumluluğu ana-baba arzularından
ya da temsilci konumlarından bağımsızdır..¹⁸ Doktor önce
hastasının iyiliğini düşünmelidir."²² "Bir doktor
hastasına bakarken, ona karşı sorumluluğunu en üst düzeyde
tutmalıdır."³⁹
Bir ana baba çocuğunu sünnet için getirdiğinde, doktorun
sorumluluğu ana-babaya karşı değil çocuğa karşıdır.¹⁸ Çocuğun
ihtiyaçları ana baba arzularının üzerindedir.^{48 49} Bir doktorun, sünnetin
çocuğun yararına olup olmadığı hakkında
bağımsız karar verme hakkı vardır.^{48 49} Tedavi-amaçlı
olmayan sünnet, sadece ana-baba isteğine uygun olarak gerçekleştirildiğinde
doktor ahlaki olmayan bir şekilde ana-baba arzusunu çocuk ihtiyaçlarının
üzerinde görmüş olabilir..³⁴
Doktor ayrıca gene ahlaki olmayan bir şekilde bir ücret almayı
düşünebilir, ve bunu çocuk ihtiyaçlarının üzerine koymayı
düşünebilir, ama bir doktor kar etmek için veya finansal nedenlerle
hastasını kullanmamalıdır. ^{10 21} (ABD'de sünnetten
en çok faydalanan kurum tıbbiyedir. Doktorlar tahminen 200 milyon
doların üzerinde parayı yılda gerçekleştirilen 1,100,000
'ün üzerinde sünnetten alırlar, hastaneler de 500 milyon doların
üzerinde parayı sünnet bebekken gerçekleştirildiği zaman
anne ve çocuk için uzayan yatışlardan elde ederler.)

Bioetisyenlerin Seçenekleri. Tedavi-amaçlı
olmayan sünnet müdaheleleri, ABD'de, ve çok daha az ölçülerde Avustralya
ve Kanada'da halen yaygın olmasına rağmen etisyenler
tarafından artık ahlak-dışı olarak tanımlanmaktadır. ^{15 30 37 41 42} Buna ilave olarak
uluslararası kuruluşlar çocuğun vücut bütünlüğünü
korumak yönünde ek tedbirler almışlardır.^{13 60}

Avrupa İnsan Hakları ve Biyotıp Anlaşması
(1997). Bu anlaşma uluslararası hukuk için bir enstrümandır.Onbeş
Avrupa ulusu şu anda bu anlaşmayı onaylamıştır. 1
Aralık 1999'dan beri yürürlüktedir. Erkek çocukların sünneti bu
anlaşmanın 1., 2., ve 20. maddelerini ihlal eder durumdadır.⁶²

Acı Hafifletme. Sünnet doğası
gereği acı verici bir müdaheledir. Modern tıp acı verici
müdahelelerde anastezi/analgezi uygulanmasını gerektirir. ^{11 16 48 49} Ne var ki, acının
hafifletilmesi ahlaki olmayan bir prosedürü ahlaki yapamaz.

Oranlanabilirliliği. Bir biyoetik
otoritesi oranlanabilirliliği şu şekilde tanımlar:

Herhangi bir teknoloji ya da tedavi
amaçlı müdahele düşünüldüğünde insanın bütünsel
iyiliği göz önüne alınmalıdır. Zarar vermesi muhtemel
ya da istenmeyen yan-etkileri olacak prosedürler yalnızca hastaya
oranlanabilir bir yarar sağlaması durumunda haklı gösterilebilir.⁴⁷

Erkek çocukların sünneti oranlılık testini geçemez çünkü
herhangi bir tedavi yönlü yarar sağlamaz. Buna karşı
penisteki kalıcı bir sakatlama-yaralanmaya , ayrıca,
koruyucu, immunolojik, mekanik, duyarlı, erojen ve cinsel işlevi
olan bir dokunun kaybına yol açar. Bunun yanında her sünnette
dolaylı olarak hayati riskler vardır.

Ahlaki İlkeler. Tıp ahlakına yön
veren dört temel ilke şunlardır :

• Yararlılık
  
• Zararlı Olmama
  
• Yasallık
  
• Otonomi

Çocukların tedavi amaçlı olmayan sünneti bu ilkelere göre değerlendirilmelidir.
Sünnet bu dört ilkenin hepsini ihlal eder, çünkü ;

1. Tedavi-amaçlı olmayan sünnet yararlılık
   testini geçemez, sünnetin belgelendirilmiş bir yararı
   yoktur.^{41 42 49}
   
   
2. Zarar vermeme ilkesini de geçemez çünkü sağlıklı
   işleyen dokunun alınması ile vücut yaralanmasına ve acıya
   yol açar .^{30 49}
   
   
3. Yasallık ilkesini ihlal eder çünkü
   hastanın vücut-bütünlüğüne olan yasal hakkını ihlal
   eder. ³⁰
   
   
   
   
4. Otonomi ilkesini ihlal eder çünkü rıza bir
   temsilci tarafından verilmelidir. ^{30 41}

Kütüphane Kaynakları

Kronolojik Sıralamaya Göre

Tıp Etiği Hippocrates. Oath of Hippocrates (circa 400 B.C.). In: Harvard Classics. Boston: P. F. Collier & Son, 1910. War Crimes Tribunal. Nuremberg Code (1947) World Medical Association. Declaration of Geneva: A physician's oath (1948). World Medical Association. Declaration of London: International Code of Medical Ethics (1949). World Medical Association. Declaration of Helsinki (1964). World Medical Assembly. Declaration of Tokyo: Guidelines for Medical Doctors concerning Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment in relation to Detention and Imprisonment. (1975) Council on Ethical and Judicial Affairs. Principles of Medical Ethics. Chicago: American Medical Association (1980) Paediatric Services Committee. Newborn Circumcision of Males. New South Wales Health Department. (1982) UN Principles of Medical Ethics (1982) Australian College of Paediatrics. Policy Statement on Circumcision. Parkville, Vic. (1983). Fletcher AB. Pain in the Neonate (Editorial) N Engl J Med 1987; 317(21):1347-48. Committee on Bioethics. American Academy of Pediatrics. Religious Exemptions from Child Abuse Statutes (1988) (Protection of child from parent's religious requirements.) Pediatrics 1988: Declaration of the First International Symposium on Circumcision. Adopted by the First International Symposium on Circumcision, Anaheim, California, March 3, 1989. Alderson P. European Charter of Children's Rights 1993;October:13-15. Kluge E. Female circumcision: When medical ethics confronts cultural values. Can Med Assoc J 1993:148(2);288-9. Walco GA, Cassidy RC, Schechter NL. The ethics of pain control in infants and children. N Engl J Med 1994; 331 (8): 541-544. Shield JPH, Baum JD. Children's consent to treatment. BMJ 1994;308:1182-83. American Academy of Pediatrics Committee on Bioethics. Informed consent, parental permission, and assent in pediatric practice. Pediatrics 1995;95(2):314-317. Warren J, Smith FD, Dalton JD, et al. Circumcision of children. BMJ 1996; 312: 377. Denniston GC. Circumcision and the code of ethics. Humane Health Care International 1996;12(2):78-80. Australian Medical Association. Code of Ethics. (2004) Canadian Medical Association. Code of Ethics. Can Med Assoc J 1996;155:1176A-1176B. Etchells E, Sharpe G, Walsh P, et al. Bioethics for Clinicians: 1. Consent Can Med Assoc J 1996;155:177-80. Etchells E, Sharpe G, Burgess MM, et al. Bioethics for Clinicians: 2. Disclosure. Can Med Assoc J 1996;155:387-91. Amnesty International. Declaration on the Role of Health Professionals in the Exposure of Torture and Ill-treatment. (1996) Etchells E, Sharpe G, Elliot C, Singer PA. Bioethics for Clinicians: 3. Capacity. Can Med Assoc J 1996; 155:657-661. Etchells E, Sharpe G, Dykeman ML, et al. Bioethics for clinicians: 4. Voluntariness. Can Med Assoc J 1996; 155:1083-1086. Lazar MN, Greiner GG, Robertson G, Singer PA. Bioethics for clinicians: 5. Substitute decision-making. Can Med Assoc J 1996;155:1435-7. Harrison C, Kenny NP, Sidarous M, Rowell M. Bioethics for clinicians: 9. Involving children in medical decisions. CMAJ 1997;156:825-8. Price C. Male Circumcision: an ethical and legal affront. Bulletin of Medical Ethics (May) 1997;128:13-19. Dalton J. Circumcision: Is the GMC wrong? GP 1997; 27 June:44. Committee on Bioethics, American Academy of Pediatrics. Religious objections to medical care. Pediatrics 1997; 99(2):279-281. Weijer C, Singer PA, Dickens BM, Workman S. Bioethics for clinicians: 16. Dealing with demands for inappropriate treatment. CMAJ 1998;159:817-21. Wilks M. Parental wishes are not the determining factor. BMA News Review, London, 12 September 1998. Seeking Patients Consent: The Ethical Considerations. London: General Medical Council, 1998. Bioethics Committee Reference B86-01: Treatment Decisions for Infants and Children. Ottawa: Canadian Paediatric Society, March 2000. Margaret Somerville. Altering baby boys' bodies: the ethics of infant male circumcision In: Margaret A. Somerville. The Ethical Canary: Science, Society and the Human Spirit. Toronto: Viking, 2000. (ISBN 0-670-89302-1) Code of Ethics for Doctors. The Norwegian Medical Association. Adopted by the Representative Body in 1961 and subsequently amended, most recently in 2000. Clare Dyer. Guide to ethics of treating children published. BMJ 2000;321:1491. Council on Ethical and Judicial Affairs. Principles of Medical Ethics. Chicago: American Medical Association (2001) Gulbrandsen P. Rituell omskjæring av gutter. [Ritual circumcision of boys.] Tidsskr Nor Lægeforen [Journal of the Norwegian Medical Association] 2001;121(25):2994. Hodges FM, Svoboda JS, Van Howe RS. Prophylactic interventions on children: balancing human rights with public health. J Med Ethics 2002;28(1):10-16. Kendel, D. A. Caution Against Routine Circumcision of Newborn Male Infants (Memorandum to physicians and surgeons of Saskatchewan). Saskatoon: College of Physicians and Surgeons of Saskatchewan, February 20, 2002. Photocopy. Hill G. Informed consent for circumcision. South Med J 2002;95(8):946. Canning DA. Informed consent for neonatal circumcision: an ethical and legal conundrum. J Urol 2002;168 (4 Pt 1): 1650-1. Denniston GD. Letter to the President of the American Academy of Pediatrics. October 15, 2002. Conference of Catholic Bishops. Ethical and religious directives for Catholic health care services, 4th ed. Washington: United States Conference of Catholic Bishops, 2001. Committee on Medical Ethics. The law and ethics of male circumcision - guidance for doctors. London: British Medical Association, 2003. College of Physicians and Surgeons of British Columbia. Policy Manual: Infant Male Circumcision. Vancouver, BC: College of Physicians and Surgeons of British Columbia, 2004. Hellston SK. Rationalising circumcision: from tradition to fashion, from public health to individual freedom—critical notes on cultural persistence of the practice of genital mutilation. J Med Ethics 2004;30:248-53.

İnsan Hakları San Francisco Conference. Charter of the United Nations (1945). United Nations General Assembly. Universal Declaration of Human Rights (1948). United Nations General Assembly. Declaration of the Rights of the Child (1959). United Nations General Assembly. Covenant on Civil and Political Rights (1966). United Nations General Assembly. Declaration on Torture (1975) United Nations General Assembly. Convention on the Rights of the Child (1989). Institute of Medical Ethics. Briefings in Medical Ethics No. 9: The UN Convention on the Rights of the Child. J Med Ethics 1991;17:1-4. Milos MF. Macris D. Circumcision: A Medical or Human Rights Issue J Nurse-Midwifery 1992:37(2) Suppl. Haggerty RJ. Convention on the Rights of the Child: It's Time for the United States to Ratify. Pediatrics 1994;94(5):746-7. United Nations Security Council. Commission of Experts' Final Report [on the Former Yugoslavia] (S/1994/674, part IV, section F). Lansdown G. Waterston T, Baum B. Implementing the UN Convention on the Rights of the Child. BMJ 1996;313(7072):1565-6. Valencia Declaration on Sexual Rights. Adopted by the XIII World Congress on Sexology, Valencia, Spain, June 1997. Jacqueline Smith. Male Circumcision and the Rights of the Child. In: Mielle Bulterman, Aart Hendriks and Jacqueline Smith (Eds.), To Baehr in Our Minds: Essays in Human Rights from the Heart of the Netherlands (SIM Special No. 21). Netherlands Institute of Human Rights (SIM), University of Utrecht, Utrecht, Netherlands, 1998: pp. 465-498. European Convention on Human Rights and Biomedicine (1997). Adopted at Oviedo, 4 April 1997. Committee on Medical Ethics, British Medical Association. The impact of the Human Rights Act 1998 on medical decision making. London: British Medical Association, 2000. Arif Bhimji, M.D. Infant Male Circumcision: A violation of the Canadian Charter of Rights and Freedoms. Heath Care Law (Toronto) 2000:January 1;1-22. Written statement* submitted by the National Organization of Circumcision Information Resource Centers (NOCIRC), a non-governmental organization on the Roster, Commission on Human Rights, Sub-Commission on the Promotion and Protection of Human Rights, Fifty-fourth session, Item 6 (c) of the provisional agenda, E/CN.4/Sub.2/2002/NGO/1, 23 March 2002.

---